رویه تکراری و روتین شده «ماه عسل» برای متأثر کردن و گریه انداختن مخاطبان با سوژه‌های نه چندان جذاب و تأثیرگذار است. درحالی که یک سال فرصت در اختیار تیم گرانقیمت این برنامه وجود دارد تا سوژه‌یابی‌های عمومی‌تر و بهتری داشته باشد، راحت‌ترین کار آوردن یک فرد معتاد و خانواده آن شده که مجری مانند قاضی جلوی زن و مرد می‌نشیند و از زیر و بم زندگی آنها سؤال می‌کند تا یک جایی مخاطب را تحت تأثیر قرار دهد و با ژست قهرمانانه به پروبال دادن موضوع می‌پردازد...